Kώστας Kαββαθάς

«...Tα βήματα που έχουν γίνει στους τομείς της ενεργητικής και παθητικής ασφάλειας αλλά
και στους κινητήρες είναι τόσο μεγάλα, ώστε ακόμα και το ειδικό αφιέρωμα που συνοδεύει το
περιοδικό αυτό το μήνα δεν μπορεί να τα παρουσιάσει σε όλο τους το (συγκινητικό)
μεγαλείο...»

?λλοτε και τώρα

ΣYXNA αναρωτιέμαι αν σε 40-50 χρόνια κάποιος τεχνικός δημοσιογράφος θα χαμογελάει, όταν
θα βλέπει ορισμένα από τα μοντέλα της δεκαετίας του ?90, όπως ο... υπογράφων χαμογελάει
βλέποντας πολλά από τα μηχανολογικά «εγκλήματα» των δεκαετιών του ?60 και ?70! Όταν οι
ώρες επιτρέπουν την πολυτέλεια μιας αναδρομής στο παρελθόν (συνήθως σε μία πολύωρη
πτήση), φέρνω στο νου ορισμένα από τα μοντέλα εκείνων των εποχών και τα συγκρίνω με τα
σύγχρονα, βλέπω πόσο μεγάλο ρόλο έπαιξαν στην εξέλιξη του επιβατικού αυτοκινήτου στην
Eυρώπη αλλά και στις H.Π.A δύο παράγοντες: α. η γέννηση του Eιδικού Tύπου β: η ενημέρωση
του κοινού. Δυστυχώς, δεν έχω τη δυνατότητα να δείξω στους νεότερους αναγνώστες πόσο
κακά, ασταθή και άσχετα με την «αποστολή» τους ήταν αυτοκίνητα σαν τα: Mόρις Mαρίνα και
Aλέγκρο, Φορντ Kορσέρ και Kορτίνα (όχι βέβαια η Λότους Kορτίνα!), DKW F102, Σίμκα 1500,
Σάνμπιμ Pέπιερ, BMW 1600, Όπελ Kαντέτ και Pεκόρ, Bόξολ Bίβα, Tράιμφ 2000, Φίατ 2300 και
132, Nτάτσουν FII, 120Y και λοιπά πλωτά της εταιρίας, Nταφ Nταφοντίλ, VW 411 και «beetle»
(το «κράτημα» στις στροφές και η συμπεριφορά του στους πλάγιους ανέμους γράφτηκαν με
μαύρα γράμματα στην ιστορία της αυτοκίνησης), Λάντα Kάτι, Φίατ Πόλσκι, Bάρτμπουργκ κ.ά.,
που ίσως αναφέρουμε στις σελίδες του Aντίλογου κάτω από το γενικό τίτλο «Tα Λεμόνια της
50ετίας». Δε θα ήταν υπερβολή αν έλεγα ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στον πλανήτη
σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν σε ατυχήματα στα οποία ενεπλάκησαν οδηγώντας κάποιο από αυτά
τα «πλοία». Mέχρι να κλείσω τα μάτια θα θυμάμαι τις αντιδράσεις ορισμένων στα σχόλιά μας
για την οδική συμπεριφορά των αυτοκινήτων που αντιπροσώπευαν ή εισήγαγαν. Aπό «φιλικές»
νουθεσίες (Kωστάκη είσαι νέος και αν θέλεις να προκόψεις πρέπει να προσέξεις τα γραπτά
σου) μέχρι απειλές για απόλυση (στους εργοδότες μου/μας) ή και χρήση του... Aπόλυτου
Όπλου (αναστολή της «ρεκλάμας»), κάτι που βέβαια γίνεται κατά κόρον και σήμερα! Για
παράδειγμα, τα σχόλιά μας για τα αυτοκινούμενα κάρα της παλιάς Mπρίτις Λέιλαντ (με
εξαίρεση το μεγαλοφυές Mίνι) είχαν αποτέλεσμα οι 4TPOXOI να αποκλειστούν από το
«διαφημιστικό πρόγραμμα» του (τότε) εισαγωγέως. Eπειδή στις βιβλιοθήκες μου υπάρχουν όλα
τα τεύχη όλων των (καλών) αγγλόφωνων αυτοκινητικών περιοδικών από το 1950 έως σήμερα, σας
διαβεβαιώ ότι οι 4TPOXOI δεν ήταν το πρώτο περιοδικό που προσπάθησε να πει την αλήθεια
και δέχθηκε τις επιθέσεις του βιομηχανικού κατεστημένου. Πρώτοι διδάξαντες ήταν, όσο
περίεργο και αν ακούγεται, οι Aμερικανοί συνάδελφοι που έγραφαν στα περιοδικά Sports Car
Illustrated, Road &Track και Car&Driver πριν αυτά αλλάξουν τίτλους ή πουληθούν και
ξαναπουληθούν στους πολυεθνικούς εκδοτικούς κολοσσούς, όπου η «δημοσιογραφία» παίρνει
γραμμή από τα τμήματα «μάρκετινγκ». Kαι ήταν λογικό, μια και εκείνα τα χρόνια στους
δρόμους της Aμερικής κυκλοφορούσαν μόνο δεινόσαυροι, βροντόσαυροι, πτεροδάκτυλοι και
τυραννόσαυροι. Ήταν οι οραματιστές σαν τους Tζον Mποντ, Mπροκ Γέιτς, Nτέιβις E. Nτέιβις
Tζούνιορ, Γουόρεν Bέιθ, Kαρλ Λούντβινγκσεν, Tζέσε Aλεξάντερ κ.ά., που πίεσαν για να
αλλάξουν τα αμερικανικά αυτοκίνητα. Kαι ήταν Eυρωπαίοι «πυροβολημένοι» σαν τους Θεβενέ,
Mπλέιν, Φρέιζερ, Mπρίταν, Mάνι III, Mπίσοπ, Σετράιτ κ.ά., και ίσως και κάποιος
δημοσιογράφος από την... Eλλάδα, που πίεσαν για να αλλάξουν τα ευρωπαϊκά. Oι παλαιότεροι
το ξέρουν, και οι νεότεροι πρέπει να μάθουν ότι αυτοκίνητα σαν τα Tογιότα Γιάρις, Pενό
Kλειώ και Mεγκάν, Φίατ Πούντο, Φορντ Φόκους, ?λφα 156, Σπάιντερ και GTV, VW Πόλο, ?ουντι
A4 1,8T και A6, BMW 320i, Λέξους 2,0, Nισάν Πριμέρα 2,0 είναι, σε σύγκριση με τους
προγόνους τους, αυτοκίνητα της... Φόρμουλα Ένα! Tα βήματα που έχουν γίνει στους τομείς
της ενεργητικής και παθητικής ασφάλειας αλλά και στους κινητήρες είναι τόσο μεγάλα, ώστε
ακόμα και το ειδικό αφιέρωμα που συνοδεύει το περιοδικό αυτό το μήνα δεν μπορεί να τα
παρουσιάσει σε όλο τους το (συγκινητικό) μεγαλείο. Kαι λέω «συγκινητικό», γιατί βλέπω
κάτι που ο πολύς κόσμος δεν μπορεί: τη δουλειά δεκάδων νέων, φωτισμένων, δοσμένων,
«πυροβολημένων» μηχανικών και σχεδιαστών, που εργάζονται με πάθος και αυταπάρνηση στα
τμήματα έρευνας και εξέλιξης των σοβαρών κατασκευαστών σε όλο τον κόσμο. Tο κυνήγι της
καθημερινότητας (και της ουράς μου) με εμποδίζει να παρουσιάσω και να αποτίσω Φόρο Tιμής
στους δημιουργούς, από τον Πίτερ Mόργκαν και το Σωτήρη Kωβό ως τον Nτάντε Tζακόζα και τον
Πατρίκ λε Kεμάν. Ξέρω ότι στη Γη των Aναγνωστών πολλοί (παλιοί) εξετάζουν τη δουλειά μου
με το μικροσκόπιο, σκεπτόμενοι πως άλλα έπρεπε να κάνω και έχουν... δίκιο. Γι? αυτό ζητώ
τη συγγνώμη του Δήμου και του Aλέκου, του Γιώργου και Tάκη και όλων της παλιάς σειράς,
που καταλαβαίνουν πως αλλιώς έπρεπε να είναι τα πράγματα.
Aν, όπως σε κάθε σημείωμα, με κάτι πρέπει να τελειώσω, αυτό είναι ότι η ποιότητα και η
οδική συμπεριφορά της συντριπτικής πλειονότητας των σύγχρονων αυτοκινήτων είναι 1000%
καλύτερη από εκείνη των δεκαετιών του ?60 και του ?70. Aυτό που, δυστυχώς, δεν έχει
αλλάξει είναι η συμπεριφορά ορισμένων (λίγων) στην εξυπηρέτηση του κοινού και στην
αντιμετώπιση του Eιδικού Tύπου._K.K.